Misschien wel de meest voorkomende opmerking in de ICT branche: "Je mag toch verwachten dat.." en dan komt er een uitspraak waarvan de opdrachtgever verwacht dat dit minimaal onderdeel is van het project, terwijl de leverancier in de verste verste niet verwacht had dat dàt de bedoeling zou zijn...

Het mooiste compliment dat je in ons vakgebied kan krijgen is natuurlijk dat een opdrachtgever aangeeft dat wij niet bouwen wat hij vraagt, maar wat hij nodig heeft. Vaker gebeurt het echter dat een leverancier iets moeten bouwen waarbij er een soort free format startpunt is. Iets als “we willen de boeken bij kunnen houden en bestellen via de website”.

Het is het soort input waar je weliswaar een gevoel bij hebt en een richting, maar het zijn nog geen uitgewerkte specificaties in de vorm van een functioneel ontwerp. Of er is een document geschreven met enkele (open einde) uitgangspunten :

• De bestelprocedure moet agile, responsive en mobile first zijn
• Het moet een beetje zoals www.managementboek.nl en www.bol.com  
• Iets anno 2014, web 3.0 zeg maar
• Succes!

Natuurlijk heb je dan een richting en voor de conceptfase is dat een uitgangspunt. Daarna komt het gedeelte dat ik persoonlijk het leukste vind: doorvragen en edge cases verzinnen.

Zoals: hoeveel boeken gaat het om? Wie mag de boeken bijhouden? Wie mag er bestellen? Hoe moet er betaald worden? Hoe houden jullie de voorraad bij? Wat als er boeken missen? Welke controles moeten er ingebouwd worden? Hoe vaak worden boeken besteld?” En nog honderd vragen. Dat doorvragen, edge cases verzinnen en uitwerken vind ik het leukste: het vertalen van wat de klant voor ogen heeft in de vorm van een concreet ontwerp, daarbij overigens niet vergeten uitzonderingen te benoemen en de 'wat nou als' vragen. Maar daarna ga je aan de slag met het ontwerp, om dat om te zetten in werkende functionaliteit, en als dat klaar is komt het moment waarop je kijkt of jouw interpretatie overeenkomt met wat de opdrachtgever voor ogen had. 

Dat is het ultieme moment waarbij wat de klant in gedachten had en wat wij vertaald hebben naar werkende functionaliteit bij elkaar komt… Als we dan de testresultaten bespreken dan krijg je soms terug: “Waar is de knop om een mail te versturen?” of iets dergelijks. Als we dan aangeven dat dat er niet in zit omdat we dat niet afgesproken hebben en het  niet in het ontwerp staat, blijft het stil… En dan komen die legendarische woorden die de opdrachtgever de ultieme uitweg geven in dergelijke situaties:

“Maar je mag toch verwachten dat het versturen van een e-mail standaard bij een bestelprocedure hoort?”

En om eerlijk te zijn hebben ze dan vaak nog gelijk ook, je kijkt op een afstandje naar wat je gemaakt hebt en inderdaad, je mag toch verwachten dat...

Voor WebConnect hebben we daar een mooie oplossing voor bedacht: de Vliegende Start. We hebben een standaardinrichting voor WebConnect die direct te gebruiken is. Hier zijn de primaire processen zoals het registreren van cursussen, uitnodigen van kandidaten, beheren van de leden en lidmaatschappen, annuleringsprocessen, facturatie, diploma's en wat er nog meer nodig is voor de dagelijkse bedrijfsvoering. Deze standaard inrichting bespaart een hoop inrichtingswerk en er kan al direct gebruik gemaakt worden van de software. 

Want dat is toch wel wat je minimaal van ons mag verwachten...